انتخاب درست مواد بسته بندی، نقش بسزایی در ماندگاری و حفظ سلامت یک محصول دارد. نوع صحیح مواد و فناوری‌ها، باعث حفظ کیفیت و تازگی محصولات غذایی در طول توزیع و نگهدای می‌شود. از طرفی برای شوینده‌ها، انتخاب درست بسته بندی برای ایمنی افراد و محیط اهمیت بسزایی دارد. موادی که به‌طور سنتی در بسته‌بندی مورد استفاده قرار می‌گرفتند شامل شیشه، فلزات (آلومینیوم، فویل‌ها و لمینت‌ها، ورق قلع و فولاد بدون قلع)، کاغذ و مقوا و پلاستیک است. علاوه بر این، انواع وسیع‌تری از پلاستیک‌ها به دو شکل سخت و انعطاف‌پذیر معرفی شده‌اند که در به طور گسترده‌ای به کار می‌روند. بسته‌های امروزی اغلب از ترکیب چند ماده تولید می‌شوند تا ویژگی‌های تمامی آنها را داشته باشند. در ادامه این مطلب از پلاستیک ماشین الوان، تمامی مواد بسته بندی را بررسی می‌کنیم که تمامی آنها پرکاربرد و محبوب هستند.
۱- شیشه
شیشه سابقه بسیار طولانی در تولید بسته بندی دارد. اعتقاد بر این است که اولین اشیاء شیشه‌ای برای نگهداری غذا در حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد ظاهر شده‌اند. تولید ظروف شیشه‌ای شامل حرارت دادن مخلوطی از سیلیس (شیشه‌ساز)، کربنات سدیم (عامل ذوب) و سنگ آهک/کربنات کلسیم و آلومینا (تثبیت‌کننده‌ها) تا دمای بالا است تا زمانی که مواد به صورت یک توده مایع غلیظ ذوب گردند. سپس در قالب‌ها ریخته می‌شود. شیشه شکسته بازیافتی (کولت) نیز در تولید شیشه استفاده می‌شود و ممکن است تا ۶۰ درصد از کل مواد خام را تشکیل دهد. ظروف شیشه‌ای مورد استفاده در بسته بندی اغلب با روکش سطحی برای از بین بردن خراش یا ساییدگی سطح استفاده می‌شود. روکش‌ها خطر شکستگی را کاهش و استحکام بطری را افزایش داده می‌دهند. و نتیجتاً شیشه‌های نازک‌تری تولید می‌شود که وزن را کاهش داده و حمل و نقل بهتری ارائه می‌دهند.
از آنجایی که شیشه تقریباً بی‌بو و از نظر شیمیایی بی‌اثر است، چندین مزیت برای کاربردهای بسته بندی دارد: در برابر گازها و بخارات نفوذ ناپذیر است، بنابراین طراوت محصول را برای مدت طولانی بدون آسیب به طعم و مزه حفظ می‌کند. توانایی مقاومت در برابر دمای فرآوری بالا، شیشه را برای استریل کردن حرارتی غذاهای کم اسید و پر اسید مفید می‌کند. شیشه محکم است، عایق خوبی دارد و می‌تواند در اشکال مختلف تولید شود.
شفافیت شیشه به مصرف کنندگان اجازه می‌دهد تا محصول را ببینند، با این حال تغییرات در رنگ شیشه از محتویات حساس به نور محافظت می‌کند. در نهایت، بسته بندی شیشه‌ای برای محیط زیست مفید است زیرا قابل استفاده مجدد و بازیافت است. شیشه مانند هر ماده دیگری دارای معایبی است. علیرغم تلاش برای استفاده از شیشه نازک‌تر، وزن سنگین آن بر هزینه‌های حمل و نقل می‌افزاید. نگرانی دیگر، حساسیت آن به شکستگی ناشی از فشار داخلی، ضربه یا شوک حرارتی است.
۲- فلز
فلز از کاربردی‌ترین انواع مواد بسته بندی است که این مسئله به دلیل ترکیبی از حفاظت فیزیکی عالی، شکل پذیری، قابلیت تغییر و بازیافت است. آلومینیوم و فولاد دو ماده اصلی استفاده شده برای تولید بسته‌بندی‌های فلزی هستند.
فلز آلومینیوم
آلومینیوم که معمولاً برای ساخت قوطی، فویل و بسته بندی چند لایه استفاده می‌شود، یک فلز سبک وزن و سفید نقره‌ای است که از سنگ معدن بوکسیت به دست می‌آید، جایی که در ترکیب با اکسیژن به صورت آلومینا وجود دارد. منیزیم و منگنز اغلب به آلومینیوم برای بهبود خواص مقاومتی آن اضافه می‌شود. برخلاف بسیاری از فلزات، آلومینیوم در برابر اکثر اشکال خوردگی بسیار مقاوم است. پوشش طبیعی اکسید آلومینیوم آن مانع بسیار موثری در برابر اثرات هوا، دما، رطوبت و حملات شیمیایی ایجاد می‌کند.
آلومینیوم علاوه بر ایجاد یک مانع عالی در برابر رطوبت، هوا، بو، نور و میکروارگانیسم‌ها، دارای انعطاف پذیری سطحی خوب، چکش خواری و شکل پذیری عالی است. همچنین این ماده قابل بازیافت است و بازیابی و پردازش آن به محصولات جدید آسان می‌باشد. آلومینیوم خالص برای بسته‌بندی قوطی‌های نوشابه، غذای حیوانات خانگی، غذاهای دریایی و درب‌های آسان باز شو استفاده می‌شود. از معایب اصلی آلومینیوم قیمت بالا در مقایسه با فلزات دیگر (مثلاً فولاد) و عدم قابلیت جوشکاری است که آن را فقط برای ساخت ظروف بدون درز مفید می‌کند.
فویل آلومینیومی
فویل آلومینیومی از تبدیل فلز آلومینیوم خالص به ورقه‌های بسیار نازک و سپس بازپخت برای دستیابی به ساختاری منعطف و شکل پذیر به دست می‌آید که این فرایند اجازه می‌دهد تا استحکام لازم را نیز داشته باشد. فویل آلومینیومی در طیف وسیعی از ضخامت‌ها موجود است، فویل‌های نازک‌تر برای بسته بندی مواد غذایی و فویل‌های ضخیم‌تر برای تولید ظروفی مانند سینی‌ها استفاده می‌شود. مانند تمام بسته‌بندی‌های آلومینیومی، فویل مانعی عالی در برابر رطوبت، هوا، بو، نور و میکروارگانیسم‌ها است. نسبت به مواد اسیدی بی‌اثر است و نیازی به لاک یا محافظ‌های دیگری ندارد. اگرچه آلومینیوم به راحتی بازیافت می‌شود، فویل‌ها را نمی‌توان از آلومینیوم بازیافتی به راحتی تولید کرد.
لمینت
لمینت در لغت به معنای چند لایه است. بسته بندی لمینت یا فیلم‌های متالایزر لمینت شامل اتصال فویل آلومینیومی به کاغذ یا فیلم پلاستیکی برای بهبود خواص بسته بندی است. ضخامت نازک این بسته‌ها کاربری آنها را آسان می‌کند. اگرچه لمینت‌های پلاستیکی دارای قابلیت آب بندی حرارتی هستند، اما کاملاً در برابر رطوبت و نفوذ هوا ایمن نیستند. مشکل دیگر، قیمت نسبتاً گران لمینت آلومینیوم است که در نتیجه آن برای بسته‌های مهم و حساس مانند سوپ‌های آماده و ادویه جات استفاده می‌شود.
جایگزین ارزان‌تر این نوع، فیلم متالایز است. فیلم‌های متالایزر، پلاستیک‌هایی هستند که حاوی لایه نازکی از فلز آلومینیوم می‌شوند. این فیلم‌های خواص بازدارنده در برابر رطوبت، روغن‌ها، هوا و بو داشته و از نظر بصری نیز جذاب می‌باشند. فیلم متالایز عمدتاً برای بسته‌های تنقلاتی مانند چیپس و پفک استفاده می‌شود.
ورق قلع
ورق قلع که از فولاد با مقدار کربن پایین (یعنی صفحه سیاه) تولید می‌شود، حاصل پوشش دو طرف صفحه سیاه با لایه‌های نازک قلع است. این پوشش با فرو بردن ورق‌های فولادی در قلع مذاب یا با رسوب الکتریکی قلع بر روی ورق فولادی (قلع فلزی الکترولیتی) به دست می‌آید. قلع مقداری مقاومت در برابر خوردگی را برای فولاد فراهم می‌کند، اما ظروف تولید شده از قلع معمولاً برای ایجاد یک بسته ایمن و بدون اثر، لاکی می‌شوند. لاک‌های رایج موادی هستند که در گروه‌های اپوکسی فنولیک و اولئورزین و رزین‌های وینیل قرار دارند.
علاوه بر خواص مقاومتی عالی در برابر گازها، بخار آب، نور و بوها، ورق قلع را می‌توان تحت عملیات حرارتی و آب بندی هرمتیک قرار داد و آن را برای محصولات استریل مناسب کرد. از آنجایی که از شکل‌پذیری و انعطاف خوبی برخوردار است، می‌توان از قلع برای ظروف با اشکال مختلف استفاده کرد. بنابراین، قلع به طور گسترده‌ای برای تولید قوطی نوشیدنی‌ها و غذاهای فرآوری شده، ظروف برای غذاهای پودری و شیرینی‌ها استفاده می‌شود. ورق قلع یک پوشش فلزی مدرن و زیبا برای تولید محصولات این صنعت است. وزن نسبتا کم و استحکام مکانیکی بالا، حمل و نگهداری آن را آسان می‌کند. در نهایت، ورق قلع به راحتی بارها و بدون از دست دادن کیفیت بازیافت می‌شود و هزینه آن به طور قابل توجهی کمتر از آلومینیوم است.
فولاد بدون قلع
این ماده که به عنوان فولاد پوشش داده شده با کروم الکترولیتی یا اکسید کروم شناخته می‌شود. فولاد بدون قلع به پوششی از مواد آلی برای ایجاد مقاومت کامل در برابر خوردگی نیاز دارد. اگرچه کروم/اکسید کروم باعث می‌شود، محصول برای جوشکاری نامناسب باشد، اما این ویژگی آن را برای چسبندگی پوشش‌هایی مانند رنگ، لاک و جوهر عالی می‌کند. این ورق شکل پذیری و استحکام خوبی دارد و قیمت آن نسبت به ورق قلع اندکی کمتر است. قوطی‌ها، سینی‌ها، درب بطری‌ها و درب ظروف را می‌توان از آن تهیه کرد. علاوه بر این، می‌توان از آن برای ساخت ظروف بزرگ برای ذخیره سازی عمده مواد یا کالاهای نهایی استفاده کرد.
۳- پلاستیک
یکی از مهمترین انواع مواد بسته بندی، پلاستیک است؛ و مزیت‌های بسیاری برای ما به ارمغان می‌آورد. پلاستیک‌هایی با قابلیت قالب گیری را می‌توان به ورق‌ها، شکل‌ها و ساختارهایی تبدیل کرد که انعطاف پذیری قابل توجهی در نهایت ارائه دهند؛ همچنین از نظر شیمیایی مقاوم، ارزان و سبک وزن با طیف وسیعی از خواص فیزیکی و نوری هستند. در واقع، بسیاری از پلاستیک‌ها دارای ویژگی آب‌بندی حرارتی می‌باشند، به راحتی چاپ می‌شوند و می‌توانند در فرآیندهای تولید ادغام گردند، جایی که بسته در همان خط تولید شکل می‌گیرد، پر و مهر و موم گردند. عیب عمده پلاستیک‌ها نفوذپذیری متغیر آنها در برابر نور، گازها، بخارات و مولکول‌هایی با وزن مولکولی کم است.
دو دسته اصلی پلاستیک وجود دارد: ترموست و ترموپلاستیک. ترموست‌ها پلیمرهایی هستند که پس از گرم شدن به طور غیر قابل برگشت سفت می‌شوند و نمی‌توانند دوباره قالب گیری گردند. از آنجایی که ترموست‌ها محکم و بادوام هستند، عمدتاً در خودروها و کاربردهای ساختمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
ترموپلاستیک‌ها پلیمرهایی هستند که با قرار گرفتن در معرض گرما نرم شده و قابلیت بازگشت به حالت اولیه خود را دارند. از آنجایی که ترموپلاستیک‌ها را می‌توان به راحتی به محصولات مختلفی مانند بطری‌ها و فیلم‌های پلاستیکی تبدیل کرد، برای تولید انواع بسته بندی ایده آل هستند. علاوه بر این، تقریباً همه ترموپلاستیک‌ها قابلیت بازیافت دارند (ذوب شده و به عنوان مواد خام برای تولید محصولات جدید مورد استفاده مجدد قرار می‌گیرند).
انواع مختلفی از پلاستیک‌ها به عنوان مواد اولیه برای بسته‌بندی مواد غذایی استفاده می‌شود، از جمله پلی اولفین، پلی استر، پلی وینیل کلراید، پلی وینیلیدین کلراید، پلی استایرن، پلی آمید و اتیلن وینیل الکل. در واقع بیش از ۳۰ نوع پلاستیک به عنوان مواد بسته بندی استفاده شده است که پلی الفین‌ها و پلی استرها رایج‌ترین آنها هستند.
پلی استرها
پلی اتیلن ترفتالات (PET یا PETE)، پلی کربنات و پلی اتیلن نفتالات (PEN) نوعی پلی استرهایی تراکمی هستند که از مونومرهای استری که از واکنش بین کربوکسیلیک اسید و الکل ایجاد می‌شوند، به دست می‌آیند. رایج‌ترین پلی استر مورد استفاده در بسته بندی مواد غذایی PETE است.
پلی اتیلن ترفتالات
هنگامی که اسید ترفتالیک با اتیلن گلیکول واکنش می‌دهد، PETE یک سد خوب برای گازها (اکسیژن و دی اکسید کربن) و رطوبت ایجاد می‌کند. PETE همچنین در برابر حرارت، روغن‌های معدنی، حلال‌ها و اسیدها مقاومت خوبی دارد اما در برابر بازها مقاومت خوبی ندارد. در نتیجه، PETE به مواد بسته بندی انتخابی برای بسیاری از محصولات غذایی، به ویژه نوشیدنی‌ها و آب‌های معدنی تبدیل شده است. استفاده از PETE برای تولید بطری‌های پلاستیکی برای نوشیدنی‌های گازدار به طور پیوسته در حال افزایش است. از دلایل اصلی محبوبیت این پلاستیک، شفافیت شیشه مانند، ایجاد مانع گاز کافی برای حفظ کربنات، وزن سبک و مقاومت در برابر شکستن آن است.
سه کاربرد عمده بسته بندی PETE عبارتند از ظروف (بطری، شیشه و وان)، ورقه‌های نیمه سخت برای شکل دهی حرارتی (سینی‌ها و بلیسترها)، و فیلم‌های نازک (کیسه‌ها و بسته بندی مواد). PETE هم به عنوان یک ماده ترموپلاستیک آمورف (شفاف) و هم نیمه بلوری (سفید) وجود دارد. PETE آمورف از نظر شکل پذیری بهتر است اما سختی کمتری نسبت به PETE نیمه بلوری دارد که دارای استحکام، شکل پذیری، سفتی و سختی خوبی است. PETE بازیافت شده از بطری‌های نوشابه به عنوان الیاف، عایق و سایر کاربردهای بسته بندی غیرغذایی استفاده می‌شود.
پلی کربنات
پلی کربنات از پلیمریزاسیون نمک سدیم بیسفنول اسید با کربونیل دی کلرید (فسژن) تشکیل می‌شود. شفاف، مقاوم در برابر حرارت و بادوام است و عمدتاً به عنوان جایگزینی برای شیشه و بطری‌هایی با قابلیت استریل کردن، به کار می‌رود.
پلی اتیلن نفتالات
PEN یک پلیمر متراکم از دی متیل نفتالین دی کربوکسیلات و اتیلن گلیکول است، یک عضو نسبتا جدید از خانواده پلی استر با عملکرد عالی. ویژگی‌های ممانعت PEN برای دی اکسید کربن، اکسیژن و بخار آب نسبت به PETE برتر است و عملکرد بهتری را در دماهای بالا ارائه می‌دهد و امکان پر کردن، شستشو و استفاده مجدد را فراهم می‌کند. از آنجایی که PEN در برابر انتقال طعم‌ها و بوها سد حافظتی ایجاد می‌کند، برای تولید بطری‌های نوشیدنی‌هایی مناسب است، اما این ماده نه نسبت گران است.
پلی وینیل کلراید
پلی وینیل کلراید (PVC)، یک پلیمر افزودنی وینیل کلرید، سنگین، سفت، انعطاف پذیر، بی‌شکل و شفاف است. PVC مقاومتی عالی در برابر مواد شیمیایی (اسیدها و بازها)، گریس و روغن دارد. به دلیل ویژگی‌های عایقی خوب؛ و خواص الکتریکی پایدار، عمدتاً در پزشکی و سایر کاربردهای غیرغذایی استفاده می‌شود، اما کاربردهای غذایی آن شامل بطری‌ها و فیلم‌های بسته بندی است. از آنجایی که به راحتی با گرما شکل می‌گیرد، ورق‌های PVC به طور گسترده برای بسته‌های بلیستر دارویی با دوز واحد استفاده می‌شود.
PVC را می‌توان با افزودن نرم کننده‌هایی مانند فتالات‌ها، آدیپات‌ها، سیترات‌ها و فسفات‌ها، به موادی با طیف گسترده‌ای از انعطاف پذیری تبدیل کرد. فتالات‌ها عمدتاً در کاربردهای بسته بندی غیرغذایی مانند لوازم آرایشی، اسباب بازی‌ها و وسایل پزشکی کاربرد دارد. در نهایت، بازیافت پی وی سی دشوار است زیرا برای محصولات متنوعی استفاده می‌شود، که شناسایی و جداسازی آن را دشوار می‌کند. علاوه بر این، سوزاندن PVC به دلیل محتوای کلر آن، باعث مشکلات زیست محیطی می‌گردد.
پلی وینیلیدین کلرید
پلی وینیلیدین کلراید (PVdC) یک پلیمر افزودنی وینیلیدین کلرید است. با قابلیت آب بندی حرارتی و به عنوان یک مانع عالی در برابر بخار آب، گازها و محصولات چرب و روغنی است. در بسته بندی‌های انعطاف پذیر به عنوان یک فیلم تک لایه یا بخشی از یک محصول اکسترود شده استفاده می‌شود. کاربردهای عمده آن شامل بسته بندی مرغ، گوشت‌های پخته شده، پنیر، غذاهای میان وعده، چای، قهوه و محصولات قنادی است. PVdC حاوی مقدار کلر دو برابری در مقایسه با PVC است، بنابراین سوزاندن آن نیز مشکلاتی ایجاد می‌کند.
پلی استایرن
پلی استایرن، پلیمر افزودنی استایرن، شفاف، سخت و شکننده با نقطه ذوب نسبتاً کم است. می‌توان آن را به تنهایی یا با پلاستیک‌های دیگر اکسترود کرد، در قالب تزریقی یا فوم به کار برد تا طیف وسیعی از محصولات را تولید کنند. پلی استایرن فوم شده، به صورت مات، محکم و سبک وزن با خاصیت محافظت در برابر ضربه و عایق حرارتی تولید می‌شود. کاربردهای معمولی شامل بسته بندی‌های محافظ مانند کارتن تخم مرغ، ظروف یکبار مصرف پلاستیکی، درب‌ها، بشقاب‌ها، بطری‌ها و سینی‌های غذا می‌باشد. این ماده همچنین برای بسته بندی غیرغذایی استفاده می‌شود و می‌توان آن را بازیافت کرد یا سوزاند.
پلی آمید
پلی آمیدها که با نام نایلون شناخته می‌شوند، در ابتدا در منسوجات استفاده می‌شدند. پلی آمیدها که از واکنش بین دی آمین و دی اسید تشکیل می‌شوند، پلیمرهایی هستند که در آنها واحدهای تکرار شونده توسط پیوندهای آمیدی به هم متصل می‌شوند. انواع مختلف پلی آمیدها با عددی مشخص می‌شوند که به تعداد کربن موجود در مونومر منشا مربوط می‌شود. به عنوان مثال، نایلون-۶ دارای ۶ کربن است و معمولاً در بسته بندی استفاده می‌شود. این ماده دارای خواص مکانیکی و حرارتی مشابه PETE است، بنابراین کاربردهای مشابهی دارند. نایلون همچنین مقاومت شیمیایی، چقرمگی و نفوذپذیری کم در برابر گازها را ارائه می‌دهد.
4- کاغذ و مقوا
استفاده از کاغذ و مقوا برای بسته‌بندی مواد غذایی به قرن هفدهم باز می‌گردد، اما در اواخر قرن نوزدهم سرعت گرفت. کاغذ و مقوا از شبکه درهم آمیخته‌ای از الیاف سلولزی که از چوب با استفاده از سولفات و سولفیت به دست می‌آیند، ساخته می‌شوند. سپس الیاف خمیر یا سفید شده و با مواد شیمیایی و عوامل تقویت کننده برای تولید محصول کاغذی پالایش می‌شوند. کاغذ و مقوا معمولا در کارتن‌های مقوایی، جعبه‌های شیر، پاکت‌ها و کاغذهای بسته بندی استفاده می‌شود. دستمال کاغذی، بشقاب کاغذی و لیوان نمونه‌های دیگری از محصولات تولید شده از کاغذی و مقوا هستند.
کاغذ
کاغذ ساده برای محافظت از محصولاتی مانند غذاها برای مدت زمان طولانی استفاده نمی‌شود زیرا ساختار ضعیفی دارد و قابل آب بندی حرارتی نیست. هنگامی که کاغذ به عنوان بسته بندی اولیه (یعنی در تماس با غذا) استفاده می‌شود، تقریباً همیشه با موادی مانند موم، رزین یا لاک آغشته می‌شود تا خواص عملکردی و محافظتی آن را بهبود بخشد. انواع مختلف کاغذ مورد استفاده در بسته بندی مواد غذایی به شرح زیر است:
- کاغذ کرافت: کرافت که با فرآیند تصفیه سولفات تولید می‌شود، به چندین شکل موجود است: قهوه‌ای طبیعی، سفید نشده، سنگین و سفید شده. کرافت طبیعی از همه کاغذها قوی‌تر است و معمولاً برای پاکت و بسته بندی استفاده می‌شود. همچنین برای بسته بندی آرد، شکر و میوه‌های خشک و سبزیجات مناسب است.
- کاغذ سولفیت (سولفات): سبک‌تر و ضعیف‌تر از کاغذ کرافت است که برای بهبود ظاهر آن و افزایش استحکام و مقاومت در برابر روغن، لعاب داده می‌شود. برای به دست آوردن کیفیت چاپ بالاتر می‌توان آن را روکش کرد و همچنین در لمینت‌های پلاستیکی یا فویل به کار برد. این کاغذ برای ساخت کیسه‌های کوچک یا لفاف بسته بندی بیسکویت و شیرینی به کار می‌رود.
- کاغذ روغنی: این کاغذ از طریق فرآیندی به نام کوبش (beating) تولید می‌شود، که در آن الیاف سلولزی مراحل هیدراتاسیون طولانی‌تری را پشت سر می‌گذارند که باعث می‌شود الیاف آن شکسته شده و ژلاتینی شوند. این الیاف ریز سپس به صورت متراکم بسته می‌شوند تا سطحی را فراهم کنند که در برابر روغن مقاوم باشد. از کاغذ روغنی برای بسته بندی غذاهای میان وعده، کلوچه‌ها، آب نبات‌ها و سایر غذاهای روغنی استفاده می‌شود، البته این کاربرد اخیراً با فیلم‌های پلاستیکی جایگزین شده است.
- گلاسین: گلاسین کاغذ روغنی است که (با هیدراتاسیون بیشتر) برای تولید یک ورق بسیار متراکم با روکش بسیار صاف و براق به کار می‌رود. این کاغذ به عنوان آستر برای بیسکویت‌ها، محصولات چرب، فست فودها و غذاهای پخته شده استفاده می‌شود.
- کاغذ پوستی: این محصول از خمیر اسیدی تولید شده است (از اسید سولفوریک عبور می‌کند). اسید، سلولز را اصلاح می‌کند تا آن را صاف‌تر و در برابر آب و روغن غیرقابل نفوذ کرده که باعث استحکام آن در برابر رطوبت می‌شود. این کاغذ، سد خوبی برای هوا و رطوبت ایجاد نمی‌کند، گرما را نگه نمی‌دارد و عمدتاً برای بسته بندی چربی‌هایی مانند کره به کار می‌رود
مقوا
مقوا ضخیم تر از کاغذ و با گرماژ بالاتر در واحد سطح است و اغلب به صورت چند لایه ساخته می‌شود. معمولاً برای ساخت ظروفی مانند جعبه، کارتن و سینی – استفاده می‌شود و به ندرت در تولید بسته‌هایی که با مواد غذایی مستقیماً در تماس هستند، استفاده می‌شود. انواع مقوا به شرح زیر است
- مقوای سفید: این محصول از چندین لایه نازک خمیر شیمیایی سفید شده ساخته شده است و معمولاً به عنوان لایه داخلی کارتن استفاده می‌شود. این مقوا ممکن است با موم پوشانده شود یا با پلی اتیلن لمینت شود تا قابلیت آب بندی حرارتی داشته باشد و این تنها شکل مقوای است که برای تماس مستقیم با غذا توصیه می‌گردد.
- مقوای ضخیم: این مقوا استحکام و دوام بالایی دارد. اگر با پلی اتیلن لمینت شود، برای تولید کارتن‌های مایعات استفاده می‌شود. همچنین برای بسته بندی آب میوه‌ها و نوشابه‌ها به کار می‌رود.
- نئوپان: تخته نئوپان از کاغذ بازیافتی ساخته می‌شود و اغلب حاوی لکه‌ها و ناخالصی‌های کاغذ غیربازیافتی است که آن را برای تماس مستقیم با غذا، چاپ و… نامناسب می‌کند. عموماً برای بهبود ظاهر و استحکام، نئوپان را با تخته سفید می‌پوشانند. کم‌هزینه‌ترین نوع مقوا، نئوپان است که برای ساخت لایه‌های بیرونی کارتن‌ها استفاده می‌شود.
- فیبر: تخته فیبر می‌تواند یکپارچه یا کنگره‌ای باشد. نوع اول دارای یک لایه مقوای سفید داخلی و لایه کرافت بیرونی است و محافظت خوبی در برابر ضربه و فشار ایجاد می‌کند. هنگامی که با پلاستیک یا آلومینیوم لمینت می‌شود، می‌تواند برای بسته بندی محصولات خشک مانند قهوه و پودر شیر استفاده شود. نوع کنگره‌ای با 2 لایه کاغذ کرافت یا یا فلوتینگ ساخته می‌شود. مقاومت تخته فیبر در برابر ضربه و له شدن، سبب شده است که به طور گسترده برای حمل مواد غذایی فله و بسته بندی محصولات غذایی خرده فروشی استفاده شود.
لمینت‌های کاغذی
لمینت‌های کاغذی، کاغذهایی با روکش یا بدون روکش بر پایه خمیر کرافت و سولفیت هستند. کاغذها را با پلاستیک یا آلومینیوم برای بهبود خواص مختلف لمینیت کرد. به عنوان مثال، کاغذ را می‌توان با پلی اتیلن لمینیت کرد تا قابلیت آب بندی حرارتی داشته باشد و خواص محافظتی در برابر نفوذ گاز و رطوبت را بهبود بخشید. با این حال، لمینیت به طور قابل توجهی هزینه تولید کاغذ را افزایش می‌دهد.
منابع:
